7 maja uczniowie klas IV i V naszej szkoły wzięli udział w  wyjeździe edukacyjnym, zorganizowanym w ramach projektu „Uczymy się przeciwdziałać emisjom”, do „Wilczych Wrót” w Kapicach i Biebrzańskiego Parku Narodowego. Była to kontynuacja cyklu edukacji proekologicznej, rozpoczętej w ubiegłym roku szkolnym, sponsorowanej przez Stowarzyszenie Samorządów Dorzecza Biebrzy.

            Tego dnia, z samego rana, zamiast udać się do sal lekcyjnych, uczniowie klas IV-V, pod opieką wychowawczyń, wyruszyli w kierunku Kapic na lekcję przyrody w terenie. Tam przywitali nas bardzo serdecznie Państwo Mydlińscy i zaprosili na „wilczą prelekcję”. Już samo otoczenie świadczyło o pasji właścicielki, gdyż każdy jego element ozdobiony był wizerunkiem wilka. Począwszy od malowideł ściennych, przez makatki, zasłony, rzeźby, plakaty, po drobne elementy zdobnicze. Jednak, jak się później okazało, była to zaledwie niewielka część kolekcji, którą mogliśmy podziwiać w Muzeum Wilka. Podczas prelekcji usłyszeliśmy podstawowe informacje dotyczące biologii gatunku, zresztą przekazywane bardzo ciekawie i szczegółowo, ale też interesujące dygresje na bazie własnych doświadczeń p. Mydlińskiej, która w swoim życiu niejednokrotnie spotykała to majestatyczne dzikie zwierzę w naturze. Prowadząca potrafiła nie tylko ciekawie przekazywać wiedzę, ale też chętnie prowadziła dialog z dziećmi, które były żywo zainteresowane tematyką. Już na samym początku uczniowie poznali elementy anatomiczne gatunku, ale też nauczyli się rozróżniania tropu wilka od śladów, które zostawia pies. Myślę, że po zajęciach nikt nie będzie miał wątpliwości, jak wygląda odcisk wilczej łapy, a kluczem do tej wiedzy były skuteczne sposoby zapamiętywania określonych treści, które podsuwała prowadząca, np. zwracając uwagę na charakterystyczny znak „x”, który powstaje po odbiciu między poduszkami palcowymi zwierzęcia. Oczywiście nie zabrakło kontekstów kulturowych, jak kreacja wizerunku wilka w literaturze, czy ciekawostek językowych – nazwy miejscowości, różnorodnych obiektów, a nawet gatunków roślin, których nazwy są powiązane z wilkiem. Po tej ciekawej lekcji przyrody, po której każdemu udzieliła się fascynacja tym niezwykłym ssakiem, wszyscy udali się z p. Mydlińskim na zajęcia plastyczne polegające na wykonaniu odlewu wilczego tropu. Podczas oczekiwania na zastygnięcie wykonanych odlewów, uczniowie zostali podzieleni na cztery grupy, które walczyły o mistrzostwo wiedzy o wilkach. Dzięki tym zajęciom chyba nie ma ucznia, który by nie potrafił wyjaśnić pojęć: sznurowanie, rewir, wadera czy wataha. Po zmaganiach grupowych udaliśmy się na posiłek na świeżym powietrzu. Dopiero teraz przyszło nam doświadczyć niemałego zaskoczenia, widząc kolekcję tematyczną wystawianą w Muzeum Wilka. Tam również czekała na zwiedzających porcja wiedzy, która tylko pogłębiała fascynację uczniów gatunkiem.  Oglądając sidła, mogliśmy usłyszeć, iż to mądre zwierzę, walcząc o własne życie, potrafi odgryźć sobie łapę, by uwolnić się z pułapki zastawionej przez człowieka. Po sesji zdjęciowej, w tym niezwykłym miejscu, wyruszyliśmy w dalszą podróż.

            Z każdą godziną pogoda stawała się coraz bardziej przychylną. Szczególnie atrakcyjny był kolejny przystanek – wzniesienie terenu, z którego mogliśmy podziwiać ruiny Twierdzy Osowiec. Prowadzący zajęcia opowiadali o obecnym przeznaczeniu majestatycznej fortecy, ale też zapoznali uczniów z krótką jej historią. Nie obyło się bez ciekawostek, legend, jak chociażby ta o czarnej damie, która dusiła wrogów. Niestety, ze względu na charakter przeznaczenia obiektu, nie będzie już możliwe jego zwiedzanie, nad czym ubolewał niejeden, zasłuchany w ciekawe historie, uczeń.

            Kolejnym punktem programu był spacer pośród Bagien Biebrzańskich. Oprócz wrażeń, które bagna wywarły zarówno na dzieciach, jak i opiekunkach, otrzymaliśmy solidną porcję informacji dotyczących Biebrzańskiego Parku Narodowego – naszego największego parku narodowego w Polsce. Uczniowie kolejny raz mogli zmierzyć się z wyzwaniami, wykazać się wiedzą dotyczącą parków narodowych całej Polski, ale też rozpoznawania rodzimej flory i fauny. Wprawdzie pytanie o latające ssaki wprowadziło uczniów w chwilę konsternacji, jednak po chwili zastanowienia dzieci same śmiały się, jak mogły zapomnieć o nietoperzu, którego, notabene, w BPN występuje aż 11 różnych gatunków. Można było nawet przeżyć chwile grozy, gdy po wykonaniu gwałtownego ruchu, dało się odczuć drżącą i pękającą pod stopami ziemię. A widok szkieletu łosia, który przegrał z trudnym terenem bagiennym, tylko potęgował wrażenie.

            Naszą wycieczkę kończyła wizyta na tarasie widokowym. Mogliśmy z niego podziwiać panoramę Biebrzańskiego Parku Narodowego, ale też zaobserwować zniszczenia, do których doprowadziła ludzka bezmyślność, wskutek czego spłonęło 10% powierzchni parku. Prowadząca uświadomiła uczniów, jak poważne skutki dla przyrody, ale i człowieka, który jest przecież jej integralną częścią, mógłby przynieść pożar, gdyby w porę nie udało się go opanować. Wszyscy jeszcze dobrze pamiętamy, jak w 2020 roku dziesiątki zastępów straży pożarnej z całego kraju zmagały się z żywiołem.

            Dziś mogliśmy obserwować powoli odradzającą się przyrodę i w tym symbolicznym miejscu, pod muralem przedstawiającym króla bagien, wykonać ostatnie pamiątkowe fotografie i pożegnać naszych wspaniałych przewodników, od których na koniec usłyszeliśmy słowa ostrzeżenia, byśmy uważali, gdyż „bagna wciągają”. A jakie się kryło za tym przesłanie, niech pozostanie naszą słodką tajemnicą…

Emilia Skowronek