W środę, 27 listopada uczniowie klasy 5, 6a, 6b oraz dwie reprezentantki klas starszych pod opieką Pań Anity Smokowskiej, Anny Sobocińskiej, Marty Miller i Małgorzaty Gorlo-Obryckiej odwiedzili naszą stolicę. Tym razem Warszawa miała naszym uczniom do zaoferowania lekcję warsztatową w Muzeum Ewolucji, gdzie bardzo sympatyczna Pani przewodnik zaprezentowała robiące wrażenie szkielety dinozaurów, tych ogromnych, jak i malutkich pisklaczków znalezionych na pustyni Gobi w latach 60 i 70. XX wieku przez polsko-mongolskie ekspedycje paleontologiczne. Największą salę Muzeum Ewolucji prawie całkowicie wypełniał masywny szkielet opistocelikaudii – przedstawiciela roślinożernych dinozaurów, zwanych zauropodami. Oprócz opistocelikaudii w największej sali Muzeum Ewolucji mogliśmy podziwiać także inne gobijskie eksponaty, m.in. skamieniałe jaja dinozaurów, szczątki dinozaurów pancernych i prarogatych, a także drobne czaszki prymitywnych ssaków, które żyły na Ziemi „w cieniu” wielkich dinozaurów. Największe wrażenie wywołały jednak szkielety i czaszki krwiożerczych dinozaurów, odkrytych w kredowych skałach pustyni Gobi. Dominował tu wielki tarbozaur, azjatycki krewniak amerykańskiego T-Rexa.  Oprócz tych gigantów muzealne gabloty i wystawy prezentowały nam mnóstwo innych eksponatów przedstawiających życie sprzed setek milionów lat. Wielu żałuje, że dinozaurów nie ma już na Ziemi. Ale jak to stwierdziła nasza Pani przewodnik: „Gdyby ewolucja potoczyła się tak, że one przetrwałyby do naszych czasów, nas dziś by tu nie było…”. Hmm… więc co lepsze?

Kolejnym punktem naszej wycieczki była wizyta w imersyjnym centrum filmowym „Kleks. Magia kina” w całości poświęconemu filmowi „Akademia Pana Kleksa”. Odkryło ono przed nami wiele sekretów planu zdjęciowego. ‍Razem z przewodnikiem mogliśmy przebywać w magicznym świecie filmu o Kleksie, poznaliśmy sekrety efektów specjalnych. Zobaczyliśmy oryginalne, pochodzące z planu zdjęciowego elementy scenografii, stroje bohaterów, jadalnię czy sypialnię z łózkami, na których spała Ada Niezgódka i reszta Kleksowej ferajny. Zrobiliśmy sobie zdjęcie z Serdelkiem i Królem Wilkusów Vincentem oraz weszliśmy do tajemniczej Lodowej Krainy, gdzie naszym zadaniem było skruszyć lód. Na samym końcu zwiedzania spotkaliśmy animatronicznego Profesora Kleksa i wzięliśmy udział w warsztatach rysunkowych.

Królewski Ogród Światła przy pałacu w Wilanowie był zwieńczeniem naszej całodniowej wyprawy. Mogliśmy podziwiać wystawę plenerową z tysiącem kolorowych diod ułożonych w finezyjne kształty. Na wystawę zaprowadził nas 75-metrowy świetlisty tunel, w którym rozbrzmiewała muzyka klasyczna. Przespacerowaliśmy się aleją obsadzoną świetlistymi pnączami, by potem… zgubić się w Labiryncie pełnym mitologicznych stworów i zagadek. Na tarasie górnym znajdujące się tam Obserwatorium pozwoliło nam sięgnąć gwiazd. Widok na taras dolny gdzie grał dla nas Muzyczny Ogród Marzeń był również niezapomnianym wrażeniem. Idealnym dopełnieniem spaceru po Królewskim Ogrodzie Światła był zaprojektowany w prawdziwie królewskim stylu Ogród Różany pełen świetlistych kwiatów.

Po całym dniu atrakcji, troszkę zmęczeni, posileni kultowym „Drwalem”, który w ostatnich tygodniach zaliczył jakże to udany coming back, z ulgą udaliśmy się w drogę powrotną do domu. Pomimo jesiennej, pochmurnej aury i krótkiego dnia warto było spędzić ten czas razem. Wszyscy wiemy, że podróże integrują uczestników, ale również kształcą. Podróże są też jedyną rzeczą, na którą wydając pieniądze stajemy się bogatsi. Tak więc do następnego razu.

Anita Smokowska